Podsumowanie typów audio
- Dźwięk analogowy rejestruje dźwięk za pomocą reprezentacji fizycznych, w przeciwieństwie do dźwięku cyfrowego, który koduje dźwięk jako dane liczbowe.
- Szybkie próbkowanie dźwięku cyfrowego stwarza iluzję ciągłego odtwarzania dźwięku.
- Dźwięk cyfrowy zazwyczaj przewyższa dźwięk analogowy pod względem technicznym, jednak nadal istnieją indywidualne preferencje dotyczące nagrań analogowych.
W ciągle rozwijającym się krajobrazie audio zrozumienie rozróżnienia między dźwiękiem analogowym i cyfrowym jest kluczowe. Chociaż możesz często spotykać się z tymi terminami, ich podstawowe różnice mogą być niejasne bez jasnego wyjaśnienia. Zanurzmy się w tych koncepcjach, aby wyjaśnić ich znaczenie i implikacje w świecie audio.
Czym jest dźwięk analogowy?
W terminologii audio „analogowy” odnosi się do wykorzystania rzeczywistych mediów do przechwytywania fal dźwiękowych. Na przykład płyta winylowa ma rowki, które fizycznie ucieleśniają fale dźwiękowe — namacalną reprezentację wrażeń słuchowych. Jeśli uważnie posłuchasz nieodtworzonej płyty winylowej, nadal możesz słabo usłyszeć nagrany dźwięk, choć zniekształcony i stłumiony.
Medium analogowe może przybierać różne formy, m.in. cylindrów woskowych, płyt winylowych i taśm magnetycznych, na których fale dźwiękowe są zachowywane w formacie ciągłym.
Czym jest dźwięk cyfrowy?
Z drugiej strony dźwięk cyfrowy reprezentuje dźwięk za pomocą kodu binarnego — systemu jedynek i zer. Na przykład na płycie kompaktowej (CD) dane są kodowane w „dołkach” i „krainach”, które albo odbijają, albo nie odbijają lasera, tworząc bity danych. Każdy utwór muzyczny przechowywany na urządzeniach cyfrowych, czy to na smartfonie, czy na komputerze, składa się z niezliczonych maleńkich komórek pamięci flash, w których dźwięk jest przechwytywany jako różne natężenia pól magnetycznych.
Dźwięk cyfrowy wykorzystuje metodę znaną jako „próbkowanie”, w której dźwięk jest przechwytywany tysiące razy na sekundę. W przeciwieństwie do płynnego, ciągłego przepływu dźwięku analogowego, dźwięk cyfrowy przesyła fragmenty dźwięku w szybkiej kolejności, przypominając pojedyncze klatki w filmie. To szybkie próbkowanie, ułatwione przez twierdzenie Nyquista, zazwyczaj wykorzystuje częstotliwość próbkowania 44,1 kHz, aby tworzyć dźwięk nieodróżnialny od źródeł analogowych, w połączeniu ze wspólną 16-bitową głębią, reprezentującą różne poziomy amplitudy.
Analogowe czy cyfrowe: które jest lepsze?
Debata na temat wyższości dźwięku analogowego nad cyfrowym trwa i często polaryzuje. Chociaż dźwięk cyfrowy góruje pod względem takich czynników jak wygoda i odporność na degradację, twierdzenie o absolutnej wyższości pomijałoby osobiste uprzedzenia do formatów analogowych. Wielu entuzjastów uważa, że płyty winylowe mają „cieplejszy” dźwięk, ale takie postrzeganie często wynika ze specyficznych technik masteringu, które można również odtworzyć przy użyciu technologii cyfrowej.
Aby lepiej zrozumieć złożoność zagadnień związanych z masteringiem płyt winylowych i dźwięku, obejrzyj tę wnikliwą analizę wideo przygotowaną przez Real Engineering.
Ostatecznie wybór między dźwiękiem analogowym a cyfrowym sprowadza się do osobistych preferencji. Podczas gdy dźwięk cyfrowy dominuje w obiektywnych ocenach jakości, oddawanie się preferowanym przez siebie cechom dźwiękowym jest tym, co naprawdę się liczy.
Często zadawane pytania
1. Jakie są główne różnice pomiędzy dźwiękiem analogowym i cyfrowym?
Analogowe audio wykorzystuje ciągłe sygnały do reprezentowania dźwięku, podczas gdy cyfrowe audio próbkuje fale dźwiękowe i koduje je jako dane liczbowe. Ta fundamentalna różnica wpływa na jakość dźwięku i metody odtwarzania.
2. Dlaczego niektórzy ludzie wolą płyty winylowe od formatów cyfrowych?
Wielu entuzjastów winylu twierdzi, że nagrania analogowe zapewniają cieplejsze, bogatsze brzmienie charakteryzujące się unikalnymi procesami masteringu. To subiektywne doświadczenie może prowadzić do preferowania analogu, pomimo technicznej wyższości dźwięku cyfrowego.
3. Jaki jest związek twierdzenia Nyquista z dźwiękiem cyfrowym?
Twierdzenie Nyquista mówi, że aby dokładnie uchwycić sygnał, częstotliwość próbkowania musi być co najmniej dwa razy większa od najwyższej częstotliwości obecnej w dźwięku. Do odtwarzania dźwięku powszechnie stosuje się częstotliwość próbkowania 44,1 kHz, która jest uważana za wystarczającą do uzyskania jakości dźwięku zbliżonej do analogowej.
Dodaj komentarz